''چرا هند نمی تواند مشکل آلودگی هوای دهلی را حل کند؟ آیا هند در علم و فناوری خیلی خوب نیست؟دختر دوستم پرسید. راستش من نتوانستم پاسخ قانع کننده ای برای این موضوع پیدا کنم.
هند بالاترین سطح آلودگی هوا را در جهان دارد. آلودگی هوا سطوح در شهرهای بزرگ هند بسیار فراتر از استاندارد کیفیت هوای توصیه شده WHO است. پایتخت دهلی احتمالاً بدترین آسیب را دیده است. ناگفته نماند که این امر تأثیرات نامطلوب زیادی بر جمعیت دارد سلامت و به طور قابل توجهی با عوارض و مرگ و میر بالا به ویژه به دلیل ارتباط دارد بیماری های تنفسی.
مردم دهلی در ناامیدی سعی می‌کنند ماسک‌های صورت را بخرند و تصفیه‌کننده‌های هوا را برای غلبه بر سطح وحشتناک آلودگی می‌خرند – متأسفانه هیچکدام مؤثر نیستند زیرا تصفیه‌کننده‌های هوا فقط در محیط کاملاً بسته کار می‌کنند و ماسک‌های معمولی صورت نمی‌توانند ذرات ریز میکرونی کشنده را فیلتر کنند.
اقدامات انجام شده توسط دولت مرکزی و ایالتی متأسفانه تاکنون برای رساندن این کالای عمومی و هوای سالم سالم برای تنفس مردم به طرز فجیعی شکست خورده است، به نظر یک رویای دور است.
آلودگی هوا متاسفانه روز به روز در حال افزایش است.
در ابتدا باید گفت که آلودگی هوا یک فاجعه طبیعی نیست. عوامل مسئول بلافاصله فعالیت های «ساخت انسان» یا به جای فعالیت های نادرست هستند.
هر سال در نوامبر بیایید، سوزاندن ته ته‌کش‌های محصول توسط کشاورزان در «سبد نان» کشاورزی هند در پنجاب و هاریانا واقع در باد بالادست، به بحث شهر تبدیل می‌شود. انقلاب سبز در این منطقه امنیت غذایی بسیار مورد نیاز هند را فراهم می کند و تضمین می کند که تولید سالانه گندم و برنج به اندازه کافی برای تغذیه جمعیت رو به رشد کافی است.
برای کشاورزی کارآمد، کشاورزان از کمباین مکانیزه استفاده کرده اند که نسبت به روش های سنتی، بقایای محصول بیشتری در مزارع باقی می گذارد. کشاورزان به زودی این بقایای محصول را برای آماده سازی کاشت بعدی می سوزانند. دود ساطع شده از این آتش سوزی های کشاورزی به آلودگی هوا در دهلی و بقیه دشت های هند و گنگ کمک می کند. یک مورد برای بهبود تکنیک برداشت وجود دارد که بسیار سرمایه بر است.
ظاهراً دامنه مانور زیادی وجود ندارد، عمدتاً به دلیل این واقعیت است که امنیت غذایی کشور چیزی بیش از حد مهم است که نمی توان به آن فکر کرد. رشد جمعیت هند بی وقفه است و انتظار می رود در سال 2025 از چین پیشی بگیرد. به نظر می رسد تداوم تضمین امنیت غذایی برای مردم امری ضروری است.
تراکم وسایل نقلیه در دهلی واقعاً نگران کننده است. تعداد وسایل نقلیه موتوری ثبت شده در دهلی در حال حاضر حدود 11 میلیون دستگاه است (که بیش از 3.2 میلیون خودرو هستند). این رقم در سال 2.2 1994 میلیون نفر بود، بنابراین تعداد وسایل نقلیه در جاده دهلی نرخ رشدی در حدود 16.6 درصد در سال را به ثبت رسانده است. بر اساس یک برآورد، دهلی اکنون حدود 556 وسیله نقلیه در هر هزار نفر جمعیت دارد. این علیرغم بهبود قابل توجه سیستم حمل و نقل عمومی در گذشته اخیر است که عمدتاً به دلیل خدمات مؤثر متروی دهلی و رشد خدمات جمع آوری تاکسی مانند Uber و Ola است.
وسایل نقلیه موتوری منابع اصلی آلودگی هوا در دهلی هستند که در بیش از دو سوم آلودگی هوا نقش دارند. علاوه بر این، در حالی که طول کل جاده های موتوری در دهلی کم و بیش ثابت مانده است، تعداد کل وسایل نقلیه موتوری در هر کیلومتر جاده موتوری در دهلی چندین برابر افزایش یافته است که منجر به ترافیک و در نتیجه از دست دادن ساعات کار در محل کار شده است.
احتمالاً دلیل این امر ماهیت روانشناختی دارد به این معنا که مردم تمایل دارند وسایل نقلیه موتوری بخرند تا وضعیت اجتماعی خود را بهبود بخشند، تفکری معیوب که منجر به هزینه های اجتماعی بسیار نامطلوب می شود.
بدیهی است که سهمیه بندی و محدود کردن تعداد وسایل نقلیه موتوری شخصی در جاده ها باید محور سیاست گذاری باشد زیرا این بخش بیشترین سهم را در آلودگی هوا دارد و مطلقاً هیچ توجیهی از نظر منفعت عمومی وجود ندارد. اما این گام به احتمال زیاد به شدت نامطلوب خواهد بود، بنابراین اراده سیاسی وجود ندارد. لابی صنعت خودرو نیز دوست ندارد این اتفاق بیفتد.
ممکن است کسی استدلال کند که چنین گامی در یک سیاست دموکراتیک فعال مانند هند غیرقابل تصور است. اما «بیماری و مرگ و میر بالا به دلیل آلودگی شدید هوا مطمئناً «برای مردم» نیست، بنابراین غیردموکراتیک است.
جالب اینجاست که هیچ میانبری وجود ندارد. اولین کاری که باید انجام شود کنترل منابع اصلی آلودگی هوا است. این امر بدون اراده سیاسی و حمایت مردم امکان پذیر نخواهد بود. به نظر می رسد این یک تابو است که به نظر می رسد هیچ یک حتی از آن حمایت نمی کنند.
"قوانین ضعیف، نظارت ضعیف تر و اجرا ضعیف تر استکمیته TSR Subramanian هنگام بررسی مقررات زیست محیطی موجود در هند گفت. اربابان سیاسی باید بیدار شوند و مسئولیت را بر عهده بگیرند.برای مردمو فعالانه برای کاهش بار انسانی و اقتصادی آلودگی هوا و راهبندان تلاش کنند.
***
