مجموعه اقلیت شامل ناامنی و ترس تنها به مسلمانان در هند محدود نمی شود. اکنون به نظر می رسد که هندوها نیز تحت تأثیر احساس ناامنی و ترس از حذف شدن در آینده توسط مسلمانان قرار گرفته اند، به ویژه هنگامی که در امتداد تاریخ تجزیه و ایجاد پاکستان اسلامی در خط مذهبی فکر می شود. اگرچه هند سیاست سکولار مبتنی بر ارزش‌های قانون اساسی دموکراتیک و حاکمیت قانون را انتخاب کرد، شکاکان نمی‌دانند که آیا نیازی به بازنگری وجود دارد یا خیر. احتمالاً این پدیده روانی-اجتماعی در میان اکثریت جمعیت با «آنچه که واقعاً مودی را به آنچه هست می‌سازد» مرتبط است.
«من عاشق منظره اعتراضی CAA-NRC در رانچی بودم. پوسترهای باگات سینگ، راجگورو، سابهاش بوز و بسیاری دیگر از مبارزان آزادی در اطراف بود. همچنین پرچم های سه رنگ هند دیده می شد. معمولاً در چنین مناطقی هیچ پرچم سبزی دیده نمی شود. معترضان با پوشیدن لباس ناسیونالیسم شعار بهارات زندآباد سر می دادند. مردم بسیار میهن پرست بودند - زنده باد CAA، اعتراض NRC! من خیلی مثبت هستم این دو چیز متضاد است که نزدیک‌تر می‌شوند… به سمت भारतीयता. عاشقشم. بلکه همه ما دوست داریم در آینده ای نزدیک شاهد کنار هم قرار گرفتن دو دیدار موازی باشیم.
- الوک دیو سینگ
تا دهه نود، کمونیسم یا مارکسیسم یک ایدئولوژی سیاسی مسلط بود و دولت‌های ملی جهان بر اساس این شکل از انترناسیونالیسم تقسیم و همسو می‌شدند که در آن ملت‌ها گرد هم می‌آمدند و هدف نهایی سرنگونی سرمایه‌داری را با شعار «کارگر» می‌دانستند. جهان متحد شوید». این همچنین کشورهایی را گرد هم آورد که این شکل انترناسیونالیسم را در قالب ناتو یا گروه های مشابه تایید نکردند. با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، به دلیل تضادهای داخلی آن، کمونیسم تا حد زیادی از بین رفت و به ظهور ناسیونالیسم به ویژه در میان جمهوری های شوروی سابق کمک کرد.
ایدئولوژی سیاسی انترناسیونالیستی دیگر پان اسلامیسم است که از اتحاد مسلمانان در جهان به شکل سازمان هایی مانند سازمان همکاری اسلامی (OIC) حمایت می کند. تأثیر این امر در اتحاد مردم بر اساس ایمان قابل بحث است، اما عناصر رادیکال این شکل از انترناسیونالیسم ظاهراً در گذشته نزدیک در ذهن دیگران تأثیر گذاشته است. به نظر می رسد ظهور و فعالیت نیروهای اسلام گرای رادیکال مانند طالبان، القاعده، داعش و غیره (که در زمان خروج روسیه از افغانستان آغاز شد) و سازمان هایی مانند اخوان المسلمین احساس ناامنی و ترس را در بین غیر مسلمانان در سراسر جهان ایجاد کرده است. از جمله در هند. دعوت به وحدت بر اساس ایمان، ناگزیر به واکنش هایی در میان اعضای برون گروه می شود.
به نظر می‌رسد که روندهای اخیر در ظهور ناسیونالیسم مبتنی بر «سرزمین یا جغرافیا» ارتباط نزدیکی با ظهور پان‌اسلامیسم به‌ویژه اشکال رادیکال آن به‌عنوان اثر فرعی آن دارد. این پدیده ممکن است ماهیت جهانی داشته باشد. شما شاهد ظهور ناسیونالیسم در کشورهایی مانند ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، روسیه، هند و غیره هستید. الگوی وفاداری مبتنی بر ایدئولوژی مارکسیستی از بین رفته است، اما ظاهراً. پان اسلامیسم و ناسیونالیسم هر دو در حال افزایش هستند.
علاوه بر این، برای تعداد زیادی از مردم هند، «ملی گرایی و میهن پرستی» عملاً جایگزین دین شده است. دلبستگی عاطفی به ملت، وابستگی عاطفی به دین را که به حوزه خصوصی واگذار شده است، فراگرفته یا جایگزین کرده است. اصطلاح «ناسیونالیسم پوشیدنی» می‌تواند در مورد افرادی اطلاق شود که ملت برایشان حرف اول را می‌زند و تمام احساسات در ایده ملت سرمایه‌گذاری می‌شود. این پدیده در بریتانیا متبلور شده است، جایی که به ندرت هیچ بازدیدکننده ای از کلیسا باقی نمانده است، اما «انگلیسی گرایی» ریشه های قوی در گذشته نزدیک داشته است. برای مثال در پدیده برکسیت.
مجموعه اقلیت شامل ناامنی و ترس تنها به مسلمانان در هند محدود نمی شود. اکنون به نظر می رسد که هندوها نیز تحت تأثیر احساس ناامنی و ترس از حذف شدن در آینده توسط مسلمانان قرار گرفته اند، به ویژه هنگامی که در امتداد تاریخ تجزیه و ایجاد پاکستان اسلامی در خط مذهبی فکر می شود. اگرچه هند سیاست سکولار مبتنی بر ارزش‌های قانون اساسی دموکراتیک و حاکمیت قانون را انتخاب کرد، شکاکان نمی‌دانند که آیا نیازی به بازنگری وجود دارد یا خیر.
احتمالاً این پدیده روانی-اجتماعی در میان اکثریت جمعیت با «آنچه که واقعاً مودی را به آنچه هست می‌سازد» مرتبط است.
شاید. روزی این شکل از ناسیونالیسم نیز زمانی از بین می‌رود که انترناسیونالیسم مبتنی بر ارزش‌های ناب انسانی ریشه‌های محکمی بر انترناسیونالیسم مبتنی بر ایمان یا روابط اقتصادی داشته باشد. –
***
نویسنده: اومش پراساد
نویسنده یکی از فارغ التحصیلان دانشکده اقتصاد لندن و یک دانشگاه سابق مستقر در بریتانیا است.
نظرات و نظرات بیان شده در این وب سایت صرفاً متعلق به نویسنده (ها) و سایر مشارکت کنندگان در صورت وجود است.
