هند به تازگی انتشار زیست محیطی خردل اصلاح شده ژنتیکی (GM) DMH 11 و لاین های والدین آن را پس از ارزیابی خطرات لازم توسط کارشناسان به دلیل ایمن بودن آن برای انسان، حیوانات و محیط زیست تایید کرده است.
فناوری تراریخته یک فناوری مخرب است که قادر به ایجاد هرگونه تغییر هدفمند در تنوع محصول است. این پتانسیل برای انقلاب بسیار مورد نیاز در کشاورزی هند به ویژه از نظر تولید داخلی، نیاز و واردات روغن های خوراکی در این کشور است.
واردات روغن های خوراکی هند برای پاسخگویی به نیاز داخلی به طور مداوم در حال افزایش است. طی سال‌های 2021-22، هند 1,56,800 کرور (19 میلیارد دلار) را برای واردات 14.1 میلیون تن روغن خوراکی شامل روغن‌های نخل، سویا، آفتابگردان و کانولا هزینه کرد که معادل دو سوم کل روغن خوراکی هند است. مصرف 21 تن بنابراین، خودکفایی در روغن خوراکی برای کاهش زهکشی ارز در واردات کشاورزی بسیار مورد نیاز است.
بهره وری محصولات دانه های روغنی مانند سویا، خردل کلزا، بادام زمینی، کنجد، آفتابگردان، گلرنگ، نیجر و بزرک در هند بسیار کمتر از بهره وری جهانی این محصولات است. طی سال‌های 2020-21، هند دارای 28.8 میلیون هکتار سطح زیر کشت دانه‌های روغنی با تولید 35.9 میلیون تن و بهره‌وری 1254 کیلوگرم در هکتار بود که بسیار کمتر از میانگین جهانی است. بازیابی 8 میلیون تن روغن خوراکی از 35.9 تن کل دانه های روغنی به سختی حتی 35 تا 40 درصد از کل نیاز روغن خوراکی را که 21 میلیون تن در سال تعیین شده است برآورده می کند. وضعیت در آینده بدتر خواهد شد زیرا تقاضا برای روغن پخت و پز سال به سال افزایش یافته است و تقاضا برای 29.05 میلیون تن تا سال 2029-30 پیش بینی می شود.
کلزا - خردل یک محصول مهم دانه روغنی در هند است که در 9.17 میلیون هکتار با تولید کل 11.75 میلیون تن (2021-22) رشد می کند. با این حال، این محصول از بهره وری پایین (1281 کیلوگرم در هکتار) در مقایسه با میانگین جهانی (2000 کیلوگرم در هکتار) رنج می برد.
بنابراین، هند برای افزایش بهره وری محصولات دانه های روغنی به طور کلی و خردل هندی به طور خاص، به پیشرفت های تکنولوژیکی مخرب نیاز دارد.
مشخص است که هیبریدها به طور کلی 20-25 درصد عملکرد بالاتری نسبت به ارقام معمولی در بین محصولات نشان می دهند. با این حال، سیستم عقیمی سیتوپلاسمی-ژنتیکی نر معمولی در خردل دارای محدودیت هایی است که با استفاده از سیستم مهندسی ژنتیکی بارناز/بارستار با برخی تغییرات برطرف می شود.
هیبرید خردل GM DMH11 با استفاده از این تکنیک در هند توسعه یافت که طی سال های 2008-2016 تحت فرآیندهای تست نظارتی مورد نیاز قرار گرفته است. این سویه تراریخته با سه ژن Barnase، Barstar و Bar دارای 28 درصد عملکرد بالاتر، ایمن برای کشت و استفاده از غذا و خوراک بود. علاوه بر این، بازدید زنبورها از خطوط تراریخته مشابه همتایان غیر تراریخته است. بنابراین همان برای کشت تجاری آزاد شده است.
***
