هر بار که چیزی به زبان پنجابی می خوانید یا می نویسید، باید به خاطر داشته باشید که این امکانات اولیه که ما اغلب از آن غافلیم، به نبوغ گورو آنگاد است. او کسی است که خط بومی هندی «گوروموخی» را که برای نوشتن زبان پنجابی در هند استفاده می‌شود، توسعه داده و معرفی کرده است (آن سوی مرز پاکستان، برای نوشتن پنجابی از خط فارسی-عربی استفاده می‌شود). توسعه گوروموخی به هدف بسیار مورد نیاز جمع آوری آموزه ها و پیام های گورو ناناک دیو کمک کرد که در نهایت به شکل "گورو گرانت صاحب" شکل گرفت. همچنین رشد فرهنگ و ادبیات پنجاب بدون خط گوروموخی مانند آنچه امروز می بینیم نبود.
نابغه گورو آنگاد دیو در شیوه ای که او به آن شکل عملی ملموس داده است بیشتر قابل درک است گورو ناناکایده ارائه کرامت و اجرای عدالت برای قربانیان آسیب های فجیع اجتماعی. دست نخوردگی و سیستم کاست بیداد می کرد و نتوانسته بود زندگی آبرومندانه ای را به بخش های قابل توجهی از جمعیت هند ارائه دهد. گورو ناناک دیو با تاکید بر اینکه همه برابر هستند، به مردم در طبقات پایین جامعه کرامت عرضه کرد. اما این جانشین شاگرد او گورو آنگاد دیو بود که مستقیماً و عملاً با نهادینه کردن شیوه های برابری طلبانه، دست نخوردگی و سیستم کاست را به چالش کشید. لنگر (یا آشپزخانه جامعه). نه بالا و نه پایین، همه با هم برابرند لنگر نشستن روی زمین در صف، همه صرف نظر از موقعیتی که در جامعه دارند، یک وعده غذایی را با هم تقسیم می کنند. لنگرها گورودواراها در سرتاسر جهان به دلیل ارائه وعده های غذایی رایگان به هر کسی صرف نظر از طبقه، طبقه، نژاد یا مذهب، قابل توجه هستند. لنگار واقعاً برای کسانی که با تبعیض طبقاتی در جامعه مواجه شده اند بسیار معنی دارد. این شاید نمایان‌ترین و ستودنی‌ترین چهره ایده‌هایی است که گورو ناناک به راه انداخته است.
گورو آنگاد دیو (متولد 31 مارس 1504؛ نام تولد لهنا) پسر بابا فرو مال بود (او پسر گورو ناناک نبود). او در سال 1552 به جوتی جوت رسید ("Joti jot samana" به معنای ادغام با خدا است؛ یک اصطلاح شریف برای اشاره به "مرگ").
***
مقاله مرتبط:
1. گورو ناناک: ارتباط آموزه های گورو ناناک با توسعه اقتصادی هند
***
