اینها نمونه‌های برجسته‌ای هستند برای توضیح اینکه چگونه بالیوود جنبه‌های غیر برابری‌خواهانه فرهنگ هند را تقویت می‌کند، زیرا اگر اکثر تماشاگران تئاتر به بدبختی شخصیتی از نظر اجتماعی که باید با او همدلی کنند بخندند، بقیه تماشاگران نیز فکر می‌کنند که باید از آنها پیروی کنند. این رفتار، به خصوص اگر جوان باشند. بنابراین، اگرچه بالیوود باید آزادی قانونی برای ساخت فیلم‌هایی با تعصب داشته باشد، اما بالیوود نباید صحنه‌های دور ریختنی تعصب داشته باشد که در آن مشخص نیست حتی مشکلی در مورد رفتار تعصب‌آمیز وجود دارد زیرا چنین رفتاری عادی می‌شود.
وقتی فیلم را دیدم کابیر سینگ در هند به‌عنوان فردی که در بریتانیا بزرگ شده‌ام، از واکنش‌ها به صحنه‌های خاصی از تماشاگران با من در تئاتر بسیار متعجب و اغلب نگران بودم. اگرچه تماشاگران همراه من لزوماً نماینده هند نبودند، اما آنها نمونه ای بودند که به طور بالقوه نشان دهنده فرهنگ هندی است زیرا اخلاق و شوخ طبعی آنها در نتیجه فرهنگ اطرافشان ایجاد شد.
در شروع فیلم، صحنه ای نشان می دهد که کبیر سینگ در شرف رابطه با زن نامزدی است که تصمیم می گیرد از او بخواهد که آنجا را ترک کند. سپس کبیر سینگ چاقویی را به گلوی او می‌گیرد تا او را مجبور کند، اما تصمیم خود را تغییر می‌دهد و خارج می‌شود. با کمال تعجب، صحنه تهدید او به زن به عنوان کمدی مورد استقبال تماشاگران همراه من در تئاتر قرار گرفت. این برای من تکان دهنده بود زیرا تفاوت فرهنگ هندی و غربی آشکار می شود: در بریتانیا، عمل تهدید یک زن به این شیوه آنقدر شنیع تلقی می شود که فردی که در صحنه می خندد، بی احساس و حقیر تلقی می شود. اما جدیت چنین جرمی هنوز در هند ثابت نشده است که صحنه را شایسته کمدی کند.
نمونه دیگری از تفاوت فرهنگی من با مخاطب این بود که صحنه ای در کبیر سینگ خدمتکاری را به تصویر می کشد که به طور تصادفی یک لیوان ویسکی را در مقابل سینگ می شکند و سینگ با خشونت در تعقیب خدمتکار ظاهراً سعی می کند به او حمله کند. تماشاگران این صحنه را بسیار خنده دار می دانستند در حالی که من برای یافتن جنبه کمدی آن تلاش کردم. اگر تصور کنم کبیر سینگ در حال تعقیب همکار زن خود است که از نظر موقعیت در فیلم مشابه است، نمی توانم تصور کنم که تماشاگران در صحنه بخندند. در واقع در آن صورت، من فکر می‌کنم احساس انزجار در مخاطب ایجاد می‌شود، مانند زمانی که کبیر سینگ به دوست دخترش سیلی می‌زند و تماشاگران ساکت می‌شوند، اما به نظر می‌رسد خندیدن تماشاگران نشان‌دهنده حقارت درک شده افراد طبقه پایین در فرهنگ هند است. . بنابراین، کسی که از طبقه پایین است، وقتی تهدید می شود، مورد تمسخر قرار می گیرد. حضار هیستریک هستند که گویی کبیر سینگ در تعقیب مرغی است تا ذبح کند و این نشان می دهد که چقدر می توان با خدمتکار کمی همدردی کرد.
در این فیلم، کبیر سینگ یک دانشجوی ارشد پزشکی بسیار ماهر است که در دانشگاهش به او موقعیت و قدرت بسیار مضحکی می بخشد و واقعیت را در هند منعکس می کند. کبیر سینگ برتر از همکلاسی های خود در نظر گرفته می شود که با بی احترامی به همکلاسی های خود از خود دور می شود. در بسیاری از صحنه‌ها، او به دوست صمیمی‌اش بداخلاق و توهین می‌کند که به نظرم ناپسند بود، اما تماشاگران با من بسیاری از این صحنه‌ها را خنده‌دار دیدند. برای اینکه تماشاگران به کبیر سینگ بدرفتاری با بهترین دوستش بخندند، باید این شخصیت را نیز مسخره‌انگیز و غیرقابل احترام می‌دانستند، بنابراین احساس بدی نسبت به او نمی‌کردند و به این فکر می‌کردند که یا در طول فیلم شریک جرم بوده‌اند. پویایی قدرت ناعادلانه در دانشگاه هند
اینها نمونه های اصلی برای توضیح چگونگی هستند بالیوود جنبه‌های غیر برابری‌خواهانه فرهنگ هند را تقویت می‌کند، زیرا اگر اکثر تماشاگران تئاتر به بدبختی شخصیتی از نظر اجتماعی که باید با او همدلی کنند بخندند، بقیه تماشاگران نیز فکر می‌کنند باید این رفتار را دنبال کنند، به‌خصوص اگر جوان هستند. . بنابراین، اگرچه بالیوود باید آزادی قانونی برای ساخت فیلم‌هایی با تعصب داشته باشد، اما بالیوود نباید صحنه‌های دور ریختنی تعصب داشته باشد که در آن مشخص نیست حتی مشکلی در مورد رفتار تعصب‌آمیز وجود دارد زیرا چنین رفتاری عادی می‌شود.
***
نویسنده: نیلش پراساد (نوجوان انگلیسی هندی الاصل در همپشایر انگلستان زندگی می کند)
نظرات و نظرات بیان شده در این وب سایت صرفاً متعلق به نویسنده (ها) و سایر مشارکت کنندگان در صورت وجود است.
