نویسنده در حالی که ادای احترام زیادی به ریشی کاپور و عرفان خان ستارگان افسانه‌ای بالیوود می‌کند، از خود می‌پرسد که آیا مرگ آنها مربوط به کووید-19 بوده است و دوباره بر اهمیت محافظت از گروه‌های خاصی از مردم از طریق فاصله‌گذاری اجتماعی/قرنطینه سخت تاکید می‌کند.
واقعاً دلخراش است که بدانیم هند به تازگی دو ستاره افسانه ای بالیوود ریشی کاپور و عرفان خان را در مدت دو روز از دست داده است. این خلأ در صنعت ایجاد کرده است که پر کردن آن دشوار خواهد بود و غیبت آنها از صحنه برای مدت بسیار طولانی احساس خواهد شد.
هر دو شجاعانه با سرطان مبارزه کردند و به جهانیان مثال زدند که چگونه با چنین بیماری کشنده ای مبارزه کنند.
عرفان خان به نوع نادری از سرطان مبتلا شده بود و در لندن تحت معالجه قرار گرفته بود در حالی که ریشی کاپور چندین ماه برای درمان سرطان خود در نیویورک اقامت داشت. به عنوان بیماران سرطانی، آنها شیمی درمانی و احتمالاً رادیوتراپی نیز دریافت می کردند. در نتیجه، ممکن است سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشند، بنابراین بیشتر مستعد ابتلا به عفونت‌های انقباضی هستند.
در پی اپیدمی فاجعه COVID-19 که جهان در حال تجربه آن است، اکنون مشخص شده است که این بیماری به طور نامتناسبی افراد مسن را تحت تاثیر قرار می دهد، به ویژه آنهایی که دارای بیماری های مزمن طولانی مدت مانند دیابت، آسم، فشار خون و غیره هستند که در آن سیستم ایمنی بدن به خطر می افتد. افرادی که به دلیل درمان سرطان یا پیوند عضو، وضعیت ایمنی ضعیفی دارند نیز ممکن است در معرض خطر بسیار بیشتری باشند.
با توجه به اینکه ویروس کرونای جدید بسیار مسری است و شهر بمبئی یکی از نقاط داغ با بیشترین تعداد مبتلایان به کرونا است، می توان حدس زد که انتقال این ویروس در جامعه به ویژه در بخش های مراقبت های بهداشتی مانند بیمارستان ها و مراکز مراقبت های ویژه صورت می گیرد. کل وضعیت با این واقعیت پیچیده می شود که حدود 80٪ از افرادی که به COVID-19 مبتلا می شوند بدون علامت هستند اما می توانند بیماری را به دیگران منتقل کنند که می تواند منجر به عواقب مرگبار برای افرادی شود که در وضعیت آسیب پذیرتری با سیستم ایمنی ضعیف هستند.
با توجه به موارد فوق، ممکن است تعجب کنیم که آیا مرگ عرفان خان و ریشی کاپور مربوط به کووید بوده است یا خیر. تنها زمان و پرونده‌های سابقه پزشکی می‌توانند به طور قطعی به آن پاسخ دهند، اما اهمیت فاصله‌گذاری اجتماعی و/یا خود قرنطینه‌سازی را به‌ویژه برای افرادی در گروه پرخطر که از بیماری‌های مزمن رنج می‌برند، برجسته می‌کند. بنابراین، ما باید اقدامات احتیاطی بیشتری انجام دهیم و اطمینان حاصل کنیم که افراد مسن در جامعه با جدیت بیشتری فاصله اجتماعی را رعایت می کنند که برادران پزشکی و جامعه باید از حرکت رو به جلو آگاه باشند.
***
نویسنده: Rajeev Soni PhD (کمبریج)
نویسنده دانشمند است
نظرات و نظرات بیان شده در این وب سایت صرفاً متعلق به نویسنده (ها) و سایر مشارکت کنندگان در صورت وجود است.
