نوروز به عنوان سال نو پارسی در هند جشن گرفته می شود.
چندین شخصیت عمومی برای نوروز مبارک آرزو کرده اند
کلمه نوروز به معنای روز نو است (ناو به معنای نو و روز به معنای روز است).
روز نوروز ریشه در آیین ایرانی زرتشتی دارد و ریشه در سنت های مردمان ایرانی دارد. این بر اساس تقویم هجری شمسی ایران است و در روز اعتدال بهاری در 21 مشخص شده است.st مارس.
بیش از 3,000 سال است که توسط جوامع مختلف در چندین کشور در آسیای غربی، آسیای مرکزی، قفقاز، حوزه دریای سیاه، بالکان و آسیای جنوبی جشن گرفته شده است. در حال حاضر، در حالی که این جشن عمدتاً یک تعطیلات سکولار برای اکثر جشن‌کنندگان است و افراد با چندین مذهب و پیشینه‌های مختلف از آن لذت می‌برند، نوروز همچنان یک روز مقدس برای زرتشتیان، بهائیان و برخی جوامع مسلمان است.
نوروز در آن نوشته شده بود UNESCOفهرست نمایندگی میراث فرهنگی ناملموس بشریت در سال 2016. در این استناد آمده است:
«سال نو اغلب زمانی است که مردم آرزوی رفاه و شروعی جدید دارند. 21 مارس در افغانستان، آذربایجان، هند، ایران (جمهوری اسلامی)، عراق، قزاقستان، قرقیزستان، پاکستان، تاجیکستان، ترکیه، ترکمنستان و ازبکستان آغاز سال است. از آن به عنوان «نوریز»، «نوروز»، «نوروز»، «نوروز»، «نوروز»، «نوروز»، «نوروز» یا «نوروز» به معنای «روز نو» یاد می‌شود که در آن آیین‌ها، مراسم‌ها و دیگر رویدادهای فرهنگی به مدت حدود دو هفته برگزار می‌شود. یک سنت مهم که در این زمان انجام می شود، گردهمایی در اطراف «سفره» است که با اشیایی که نماد پاکی، روشنایی، معیشت و ثروت هستند تزئین شده است تا از یک وعده غذایی خاص در کنار عزیزان لذت ببرند. لباس های نو می پوشند و با اقوام، به ویژه افراد مسن و همسایه ها ملاقات می کنند. هدایایی به ویژه برای کودکان رد و بدل می شود که شامل اشیاء ساخته شده توسط صنعتگران است. همچنین اجراهای خیابانی از موسیقی و رقص، آیین های عمومی شامل آب و آتش، ورزش های سنتی و ساخت صنایع دستی نیز وجود دارد. این شیوه ها از تنوع فرهنگی و مدارا حمایت می کند و به ایجاد همبستگی و صلح جامعه کمک می کند. آنها از طریق مشاهده و مشارکت از نسل های قدیمی تر به جوان تر منتقل می شوند.
***
